Αναπνέοντας κιμωλία Γραφές εκπαιδευτικών (1996), με επιμέλεια κειμένων από τους Χ. Αθανασιάδη και Θ. Ζελίτη, εκδ. Σαββάλας,
σ. 157.

    Η συλλογή αυτή αποτελεί μια ιχνηλασία των περιπλανήσεων της εκπαιδευτικής σκέψης στην Ελλάδα, εκεί κατά τα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Σε μια εποχή, λοιπόν, όπου οποιοδήποτε συλλογικό εκπαιδευτικό όραμα έχει πλέον ξεθωριάσει, δεκατέσσερις εκπαιδευτικοί, που ακόμα επιμένουν, δίνουν ο καθένας τους το δικό τους στίγμα.
Ορισμένοι απ’ αυτούς εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στη σχολική καθημερινότητα, τις απόπειρες και τις διδακτικές αναζητήσεις, στο μικρόκοσμο της σχολικής τάξης. Άλλοι πάλι επικεντρώνονται κυρίως στους θεσμούς, την ιστορία, την εκπαιδευτική πολιτική, στο μακρόκοσμο του εκπαιδευτικού συστήματος. Όλοι τους, όμως, είτε άμεσα είτε έμμεσα, καταφέρνουν να διαπερνούν τα τεχνητά σύνορα του μικρόκοσμου-μακρόκοσμου αποδεικνύοντας πως η σκέψη και η δράση είναι δυνατόν όσο και αναγκαίο να απλώνονται και στους δύο κόσμους.
Δεκατέσσερις άνθρωποι που αναπνέουν καθημερινά κιμωλία καταθέτουν την αγωνία τους με ισάριθμα κείμενα που κινούνται όλα στο χώρο του βιωματικού δοκιμίου, όπου κυριαρχεί ο προσωπικός τόνος. Εδώ το επιχείρημα συνδυάζεται με την αφηγηματική πλοκή και την ποιητική αίσθηση με αποτέλεσμα η ανάγνωσή τους να καθίσταται μια ευχάριστη διαδικασία που ρίχνει φως σε ορισμένες πλευρές της εκπαιδευτικής μας πραγματικότητας, τις οποίες ο επιστημονικός λόγος αγνοεί ή δυσκολεύεται να συλλάβει…